کنفرانسم که تموم شد یکی دست زد به شونه م گُف از یه جمله ت خوشم اومد همون که گفتی سرشت آدم سرنوشتشو عوض میکنه...
منم در جوابش تنها فرصت کردم بگم که چقد لبخندش در طول صحبتم بهم قوت قلب داد و دیگه فرصت نکردم بگم اون جمله از شریعتی بود و حتی فرصت نکردم بگم منم از اون جمله ت خوشم اومد که گفتی وقتی تو زندگی داریم لذت میبریم و احساس خوشبختی میکنیم یادمون بیاد که اگه هستیم به خاطر زهراس و اینکه بهانه ی آفرینش اون بوده...